fbpx Uranus se natuurlike satelliete
Wikipedia

Uranus se natuurlike satelliete

Desember 22, 2021

Uranus, die sewende grootste planeet in ons sonnestelsel, het 27 bekende mane, wat almal genoem is na karakters uit die werke van William Shakespeare en Alexander Pope. William Herschel het die eerste twee mane, Titania en Oberon, in 1787 ontdek. Nog mane is in 1851 deur William Lassell en in 1948 deur Gerard Kuiper ontdek. ’n Paar van die groot mane het planetêre massa, wat beteken hulle sou planete gewees het as hulle op hul eie om die son gewentel het. Nog mane is van 1985 af ontdek, óf deur Voyager 2 óf deur middel van gevorderde teleskope op aarde.

Die verhouding in grootte van Uranus en sy grootste ses planete, van links Puck, Miranda, Ariel, Umbriel, Titania en Oberon.

Uranus se mane word in drie groepe verdeel: 13 binneste, 5 groot en 9 onreëlmatige mane. Die binneste mane is klein, donker voorwerpe met dieselfde eienskappe en oorsprong as Uranus se ringe. Die groot mane is groot genoeg om hidrostatiese balans te bereik het, en vier van die vyf wys tekens van inwendig-gedrewe prosesse soos canyon-formasies en vulkane op hul oppervlak. Die grootste een van die vyf, Titania, is 1 578 km in deursnee en die agtste grootste maan in die sonnestelsel – dit is sowat 20 keer so groot soos die Aarde se maan. Die onreëlmatige mane is in wentelbane ver van die planeet af.

Sleutel
¡
Binnemane
 †
Groot mane
 ‡
Onreëlmatige mane (retrograad) 		±
Onreëlmatige mane (prograad)

Die mane word gelys volgens wentelperiodes, van kort tot lank. Mane wat groot genoeg is dat hulle swaartekrag hulle rond gedruk het, is in vet druk en het ’n ligblou agtergrond. Onreëlmatige mane met ’n prograde wentelbaan (in dieselfde rigting as Uranus s’n) het ’n liggrys agtergrond en dié met ’n retrograde wentelbaan (in ’n teenoorgestelde rigting) het ’n donkergrys agtergrond.

Volgorde Romeinse
syfer 		Naam Foto Deursnee
(km) 		Massa
(×1016 kg) 		Halwe
lengteas 		Wentelperiode
(dae) 		Inklinasie
(°) 		Ontdek in Ontdekker
1 VI ¡Cordelia 40 ± 6
(50 × 36)		 0,044 49 751 0,335034 0,08479 1986 Richard J. Terrile
(Voyager 2)
2 VII ¡Ophelia 43 ± 8
(54 × 38)		 0,053 53 764 0,376400 0,1036 1986 Terrile
(Voyager 2)
3 VIII ¡Bianca 51 ± 4
(64 × 46)		 0,092 59 165 0,434579 0,193 1986 Bradford A. Smith
(Voyager 2)
4 IX ¡Cressida 80 ± 4
(92 × 74)		 0,34 61 766 0,463570 0,006 1986 Stephen P. Synnott
(Voyager 2)
5 X ¡Desdemona 64 ± 8
(90 × 54)		 0,18 62 658 0,473650 0,11125 1986 Synnott
(Voyager 2)
6 XI ¡Juliet 94 ± 8
(150 × 74)		 0,56 64 360 0,493065 0,065 1986 Synnott
(Voyager 2)
7 XII ¡Portia 135 ± 8
(156 × 126)		 1,7 66 097 0,513196 0,059 1986 Synnott
(Voyager 2)
8 XIII ¡Rosalind 72 ± 12 0,25 69 927 0,558460 0,279 1986 Synnott
(Voyager 2)
9 XXVII ¡Kupido ~18 0,0038 74 800 0,618 0,1 2003 Mark R. Showalter en
Jack J. Lissauer
10 XIV ¡Belinda
90 ± 16
(128 × 64)		 0,49 75 255 0,623527 0,031 1986 Synnott
(Voyager 2)
11 XXV ¡Perdita 30 ± 6 0,018 76 420 0,638 0 1999 Erich Karkoschka
(Voyager 2)
12 XV ¡Puck
162 ± 4 2,90 86 004 0,761833 0,3192 1985 Synnott
(Voyager 2)
13 XXVI ¡Mab
~25 0,01 97 734 0,923 0,1335 2003 Showalter en
Lissauer
14 V †Miranda
471,6 ± 1.4
(481 × 468 × 466)		 65,9 ± 7,5 129 390 1,413479 4,232 1948 Gerard P. Kuiper
15 I †Ariel
1 157,8 ± 1,2
(1162 × 1156 × 1155)		 1 353 ± 120 191 020 2,520379 0,260 1851 William Lassell
16 II †Umbriel
1 169,4 ± 5,6 1 172 ± 135 266 300 4,144177 0,205 1851 Lassell
17 III †Titania
1 576,8 ± 1,2 3 527 ± 90 435 910 8,705872 0,340 1787 Herschel
18 IV †Oberon
1 522,8 ± 5,2 3 014 ± 75 583 520 13,463239 0,058 1787 Herschel
19 XXII ‡Francisco ~22 0,0072 4 276 000 −266,56 147,459 2003 (gesien in 2001) Matthew J. Holman et al.
20 XVI ‡Caliban ~72 0,25 7 231 000 −579,73 139,885 1997 Brett J. Gladman et al.
21 XX ‡Stephano ~32 0,022 8 004 000 −677,37 141,873 1999 Gladman et al.
22 XXI ‡Trinculo ~18 0,0039 8 504 000 −749,24 166,252 2001 Holman et al.
23 XVII ‡Sycorax ~150 2,30 12 179 000 −1288,28 152,456 1997 Philip D. Nicholson et al.
24 XXIII ±Margaret ~20 0,0054 14 345 000 1687,01 51,455 2003 Sheppard en
Jewitt
25 XVIII ‡Prospero ~50 0,085 16 256 000 1 978,29 146,017 1999 Holman et al.
26 XIX ‡Setebos ~48 0,075 17 418 000 −2225,21 145,883 1999 John J. Kavelaars et al.
27 XXIV ‡Ferdinand ~20 0,0054 20 901 000 −2 805,51 167,346 2003 Holman et al.
  1. . Gazetteer of Planetary Nomenclature (in Engels). USGS Astrogeology. 21 Julie 2006. Geargiveer vanaf op 25 Augustus 2009. Besoek op6 Augustus 2006.
  • 23 Augustus 2011 op Wayback Machine
  • Sheppard, Scott. . Besoek op20 Desember 2008.

Uranus se natuurlike satelliete
Desember 22, 2021
uranus, natuurlike, satelliete, uranus, sewende, grootste, planeet, sonnestelsel, bekende, mane, almal, genoem, karakters, werke, william, shakespeare, alexander, pope, william, herschel, eerste, twee, mane, titania, oberon, 1787, ontdek, mane, 1851, deur, wil. Uranus die sewende grootste planeet in ons sonnestelsel het 27 bekende mane wat almal genoem is na karakters uit die werke van William Shakespeare en Alexander Pope 1 William Herschel het die eerste twee mane Titania en Oberon in 1787 ontdek Nog mane is in 1851 deur William Lassell en in 1948 deur Gerard Kuiper ontdek 1 n Paar van die groot mane het planetere massa wat beteken hulle sou planete gewees het as hulle op hul eie om die son gewentel het Nog mane is van 1985 af ontdek of deur Voyager 2 of deur middel van gevorderde teleskope op aarde Die verhouding in grootte van Uranus en sy grootste ses planete van links Puck Miranda Ariel Umbriel Titania en Oberon Uranus se mane word in drie groepe verdeel 13 binneste 5 groot en 9 onreelmatige mane Die binneste mane is klein donker voorwerpe met dieselfde eienskappe en oorsprong as Uranus se ringe Die groot mane is groot genoeg om hidrostatiese balans te bereik het en vier van die vyf wys tekens van inwendig gedrewe prosesse soos canyon formasies en vulkane op hul oppervlak Die grootste een van die vyf Titania is 1 578 km in deursnee en die agtste grootste maan in die sonnestelsel dit is sowat 20 keer so groot soos die Aarde se maan Die onreelmatige mane is in wentelbane ver van die planeet af Uranus se mane WysigSleutel Binnemane Groot mane Onreelmatige mane retrograad Onreelmatige mane prograad Die mane word gelys volgens wentelperiodes van kort tot lank Mane wat groot genoeg is dat hulle swaartekrag hulle rond gedruk het is in vet druk en het n ligblou agtergrond Onreelmatige mane met n prograde wentelbaan in dieselfde rigting as Uranus s n het n liggrys agtergrond en die met n retrograde wentelbaan in n teenoorgestelde rigting het n donkergrys agtergrond Volgorde Romeinse syfer Naam Foto Deursnee km Massa 1016 kg Halwe lengteas Wentelperiode dae Inklinasie Ontdek in Ontdekker1 VI Cordelia 40 6 50 36 0 044 49 751 0 335034 0 08479 1986 Richard J Terrile Voyager 2 2 VII Ophelia 43 8 54 38 0 053 53 764 0 376400 0 1036 1986 Terrile Voyager 2 3 VIII Bianca 51 4 64 46 0 092 59 165 0 434579 0 193 1986 Bradford A Smith Voyager 2 4 IX Cressida 80 4 92 74 0 34 61 766 0 463570 0 006 1986 Stephen P Synnott Voyager 2 5 X Desdemona 64 8 90 54 0 18 62 658 0 473650 0 11125 1986 Synnott Voyager 2 6 XI Juliet 94 8 150 74 0 56 64 360 0 493065 0 065 1986 Synnott Voyager 2 7 XII Portia 135 8 156 126 1 7 66 097 0 513196 0 059 1986 Synnott Voyager 2 8 XIII Rosalind 72 12 0 25 69 927 0 558460 0 279 1986 Synnott Voyager 2 9 XXVII Kupido 18 0 0038 74 800 0 618 0 1 2003 Mark R Showalter en Jack J Lissauer10 XIV Belinda 90 16 128 64 0 49 75 255 0 623527 0 031 1986 Synnott Voyager 2 11 XXV Perdita 30 6 0 018 76 420 0 638 0 1999 Erich Karkoschka Voyager 2 12 XV Puck 162 4 2 90 86 004 0 761833 0 3192 1985 Synnott Voyager 2 13 XXVI Mab 25 0 01 97 734 0 923 0 1335 2003 Showalter en Lissauer14 V Miranda 471 6 1 4 481 468 466 65 9 7 5 129 390 1 413479 4 232 1948 Gerard P Kuiper15 I Ariel 1 157 8 1 2 1162 1156 1155 1 353 120 191 020 2 520379 0 260 1851 William Lassell16 II Umbriel 1 169 4 5 6 1 172 135 266 300 4 144177 0 205 1851 Lassell17 III Titania 1 576 8 1 2 3 527 90 435 910 8 705872 0 340 1787 Herschel18 IV Oberon 1 522 8 5 2 3 014 75 583 520 13 463239 0 058 1787 Herschel19 XXII Francisco 22 0 0072 4 276 000 266 56 147 459 2003 gesien in 2001 Matthew J Holman et al 20 XVI Caliban 72 0 25 7 231 000 579 73 139 885 1997 Brett J Gladman et al 21 XX Stephano 32 0 022 8 004 000 677 37 141 873 1999 Gladman et al 22 XXI Trinculo 18 0 0039 8 504 000 749 24 166 252 2001 Holman et al 23 XVII Sycorax 150 2 30 12 179 000 1288 28 152 456 1997 Philip D Nicholson et al 24 XXIII Margaret 20 0 0054 14 345 000 1687 01 51 455 2003 Sheppard en Jewitt25 XVIII Prospero 50 0 085 16 256 000 1 978 29 146 017 1999 Holman et al 26 XIX Setebos 48 0 075 17 418 000 2225 21 145 883 1999 John J Kavelaars et al 27 XXIV Ferdinand 20 0 0054 20 901 000 2 805 51 167 346 2003 Holman et al Verwysings Wysig 1 0 1 1 Planet and Satellite Names and Discoverers Gazetteer of Planetary Nomenclature in Engels USGS Astrogeology 21 Julie 2006 Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Augustus 2009 Besoek op 6 Augustus 2006 Eksterne skakels WysigSimulasie Geargiveer 23 Augustus 2011 op Wayback Machine Sheppard Scott Uranus Known Satellites Besoek op 20 Desember 2008 Gazeteer of Planetary Nomenclature Uranus USGS Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Uranus se natuurlike satelliete Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse WikipediaDie Sonnestelsel Son Aardplanete Mercurius Venus Aarde Mars Gasreuse Jupiter Saturnus Ysreuse Uranus Neptunus Planete Reuseplanete Dwergplanete Pluto Ceres Haumea Makemake ErisMane Aarde Mars Kleinplanete Jupiter Saturnus Uranus Neptunus Pluto Haumea Eris Ringe Jupiter Saturnus Uranus NeptunusKlein Sonnestelselliggame Kleinplanete Asteroides Naby aarde voorwerpe Sentoure Trans Neptunus voorwerpe Komete Gordels en wolke Asteroidegordel Kuipergordel Verstrooide skyf Hillswolk Oortwolk Ontsluit van https af wikipedia org w index php title Uranus se natuurlike satelliete amp ol,